abus
Türkçe değiştir
Köken değiştir
Osmanlı Türkçesi عبوس (abûs), Arapça عَبُوسَة (ʿabūse)
Ön ad değiştir
abus (karşılaştırma daha abus, üstünlük en abus)
- somurtkan
- çatık, asık
- Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür. - Ömer Seyfettin
- garip, acayip
- Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu. - Ömer Seyfettin
- insana olumsuz etki eden
Belirteç değiştir
abus
Deyimler değiştir
Çeviriler değiştir
çeviriler
Kaynakça değiştir
- Türk Dil Kurumuna göre "abus" maddesi