adaletkâr

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi عدالتكار‎ (adâletkâr), عدالت‎ (adâlet) + ـكار‎ (-kâr)

Ön ad

adaletkâr (karşılaştırma daha adaletkâr, üstünlük en adaletkâr)

1. âdil, adaletli