anımın

Türkçe

Köken

an + -ımın

anı + -mın

Söyleniş

• (an): IPA^(anahtar): /aː.nɯˈmɯn/
• (anı): IPA^(anahtar): /a.nɯ.ˈmɯn/
• Heceleme: a‧nı‧mın

Ad

anımın

1. an (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs tamlayan tekil çekimi