dilsiz

Türkçe

Heceleme

Heceleme: dil‧siz

Söyleniş

IPA^(anahtar): dilˈsiz, çoğulu IPA^(anahtar): dilsizˈleɾ

Ad

dilsiz (belirtme hâli dilsizi, çoğulu dilsizler) -zi

1. (fizyoloji) sarayda hazine, kiler ve seferli koğuşlarında üçer, dörder tane bulunan ve sürekli olarak padişahın kapısında nöbet tutan sağır ve dilsiz kişi, tat

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Stumme (de) e, Stumme (de) d
• Fince: mykkä (fi)
• İngilizce: dumb (en)

Ön ad

dilsiz (karşılaştırma daha dilsiz, üstünlük en dilsiz) dilsiz

1. konuşma engelli, konuşamayan, ahraz, lâl, belirli nedenlerle başka insanlarla konuşamama durumu
2. dili olmama durumu

Söyleniş

IPA^(anahtar): dilˈsiz

Heceleme

Heceleme: dil‧siz

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: stumm (de)
• Azerice: lal (az)
• Gagavuzca: dilsiz (gag)
• Fince: mykkä (fi), kieletön (fi)
• İngilizce: dumb (en)
• Tatarca: telsez (tt)
• Türkmence: dilsiz (tk), laal (tk)

Sözcük birliktelikleri

• sağır ve dilsiz, sağır ve dilsiz okulu

Türetilmiş kavramlar

• dilsizlik

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "dilsiz" maddesi

Türkmence

Ad

dilsiz

1. dilsiz

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.

Gagavuzca

Ad

dilsiz

1. dilsiz