himmet

Ayrıca bakınız: Himmet

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi همت‎, o da Arapça هِمَّة‎ (himme).

Söyleniş

• Heceleme: him‧met

Ad

himmet (belirtme hâli himmeti, çoğulu himmetler)

1. kayırma, yardım

   Himmetinizle fakir bir ailenin yüzü gülerse tabii siz de sevaba girersiniz." - Refik Halit Karay

2. çalışma, emek, gayret

   Bu iş çok himmet ister.

3. (') iyi davranma, iyilik, lütuf

Deyimler

• (iyilik): himmetin var olsun

Kelime birliktelikleri

• (iyilik): himmet etmek, muhtac-ı himmet

Türetilmiş kavramlar

• himmetçe, himmetçi, himmetçik, himmetken, himmetle, himmetli, himmetse, himmetsiz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "himmet" maddesi