körlü

Türkçe

Köken

kör + -lü

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /cøɾ.ˈɫy/
• Heceleme: kör‧lü

Ön ad

körlü (karşılaştırma daha körlü, üstünlük en körlü)

1. kör olduğu hâlde

Zıt anlamlılar

• körsüz