Türkçe değiştir

Söyleniş değiştir

Heceleme: kok‧mak

Köken değiştir

Osmanlı Türkçesi قوقمق‎, o da Proto Türkçe *Kok- (pis koku vermek, yanıcı koku) ekinden gelmektedir.[1] (kokma + -k)

Eylem değiştir

kokmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kokar) -ar

  1. koku çıkarmak
    Her gelişinde üzeri yabancı lavantalar kokuyor. - Hüseyin Rahmi Gürpınar
  2. çürüyüp bozularak kötü bir koku çıkarmak, kokuşmak
    Bir çadıra konmuş, ağzı odunla açık tutulan bu köpek balığı kokuncaya kadar halka gösterildi. - Selçuk Erez
  3. (mecaz) olacağıyla ilgili belirtiler göstermek, olacağı hissedilmek
    Ortalık savaş kokuyordu.
  4. (mecaz) kokusu gelmek
    Kızartma kokmuştur, hemen biraz ye.
  5. (halk ağzı) koklamak

Çeviriler değiştir

Kaynakça değiştir