münhasıran

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi منحصرا‎, Arapça مُنْحَصِرَا‎ (münḥaṣirā) (münhasır + -an).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /münˈhasɯˈɾan/
• Heceleme: mün‧ha‧sı‧ran

Belirteç

münhasıran

1. (eskimiş): bilhassa, özellikle, yalnız

   Hatıratım yalnız benim değil biraz da tarihin, münhasıran tarihindir. - Necip Fazıl Kısakürek

Çeviriler

münhasıran

• Arapça: مُنْحَصِرًا‎ (ar) (münḥaṣiran)
• Osmanlı Türkçesi: منحصرا‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "münhasıran" maddesi