terennüm

Türkçe

Ad

terennüm (belirtme hâli terennümü, çoğulu terennümler)

[1] Güzel ve alçak sesle şarkı söyleme

[2] (kuş için) Ötme, şakıma

[3] Anlatma, ifade etme

Söyleniş

• Heceleme: te‧ren‧nüm

Sözcük birliktelikleri

[1–3] terennüm etme

Türetilmiş kavramlar

[1–3] terennümce, terennümken, terennümle, terennümlü, terennümse, terennümsüz

Köken

Arapça تَرَنُّمٌ‎ (terennum(un)

Osmanlı Türkçesi

Ad

[1] Yavaş ve güzel sesle şarkı söyleme.

[2] Güzel güzel anlatma.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "terennüm" maddesi