emir
Türkçe değiştir
Köken değiştir
- Osmanlı Türkçesi امر, o da Arapça أَمْر (ʾemr).
Söyleniş değiştir
Ad değiştir
emir (belirtme hâli emri, çoğulu emirler)
- buyruk, ferman, komut, talimat
- Asker, ancak üst amirinden emir alır.
- istek
- İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. — Y. K. Karaosmanoğlu
- (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm
Çekimleme değiştir
emir adının çekimi
Alt kavramlar değiştir
Türetilmiş kavramlar değiştir
Çeviriler değiştir
emir
Kaynakça değiştir
- Türk Dil Kurumuna göre "emir" maddesi
Gagavuzca değiştir
Köken değiştir
Söyleniş değiştir
- Heceleme: e‧mir
Ad değiştir
emir
Kaynakça değiştir
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Türkmence değiştir
Köken değiştir
Söyleniş değiştir
- Heceleme: e‧mir
Ad değiştir
emir
Kaynakça değiştir
- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.