çakaçak

Çağatayca

Ad

[1] Okun, çarçabuk

[2] sohbet ve muhabbet etmek

[3] pul ve para.

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.