ölücü

Türkçe

Ön ad

ölücü (karşılaştırma daha ölücü, üstünlük en ölücü)

[1] Ölülere cinsel istek duyan.

[2] (mecaz) Ölmek üzere olan.

Eş anlamlılar

[1] ölü sevici, nekrofil

[2] gidici

Ad

ölücü (belirtme hâli ölücüyü, çoğulu ölücüler)

[1] (mecaz) Bir malı ederinden ucuza, yok pahasına almak isteyen kişi.

[2] (halk ağzı) Ölü gömen kişi.

Eş anlamlılar

[1] öldümcü

[2] mezarcı