ümmetçi

Türkçe

Köken

ümmet + -çi

Söyleniş

• Heceleme: üm‧met‧çi

Ad

ümmetçi (belirtme hâli ümmetçini, çoğulu ümmetçiler)

1. (İslâm) Ümmetçilik yanlısı olan kimse

Türetilmiş kavramlar

• ümmetçilik

Ön ad

ümmetçi (karşılaştırma daha ümmetçi, üstünlük en ümmetçi)

1. (İslâm) Ümmetçilik yanlısı olan (kimse, görüş v.s.)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ümmetçi" maddesi