şivan

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

şivan (belirtme hâli şivanı, çoğulu şivanlar)

1. ikil ağıt, yas, kıya, bağırma, inleme

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "şivan" maddesi

Kürtçe

Ad

şivan

1. (meslekler, hayvancılık) koyun çobanı