εμείς

Yunanca

Farklı yazılışlar

• (kaynaşma): μεις (meis)

Köken

Eski Yunanca ἡμεῖς (hēmeîs) sözcüğünden devralındı.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /eˈmis/

Adıl

εμείς (emeís)

1. (kişi adılı): biz (1. çoğul şahıs, yalın)

İlgili sözcükler

    Kişi ve iyelik adılları

		1-t	2-t	3-et	3-dt	3-nt	1-ç	2-ç	3-eç	3-dç	3-nç
yalın	güçlü 1	εγώ 3	εσύ 3	αυτός	αυτή	αυτό	εμείς 3	εσείς 3	αυτοί	αυτές	αυτά
	zayıf 2			τος	τη	το			τοι	τες	τα
tamlayan	güçlü	εμένα / εμού	εσένα	αυτού	αυτής	αυτού	εμάς	εσάς	αυτών	αυτών	αυτών
	zayıf †	μου	σου	του	της	του	μας	σας	τους	τους	τους
belirtme	güçlü	εμένα 4	εσένα 4	αυτόν 5	αυτήν 5	αυτό	εμάς 4	εσάς 4	αυτούς	αυτές	αυτά
	zayıf	με	σε	τον	την	το	μας	σας	τους	τις / τες 6	τα
seslenme	güçlü		εσύ					εσείς
† Bu kavramlar iyelik adılları olarak işlev gösterir. 1. Güçlü ya da vurgulu kişi adılları vurgu için kullanılır ve daha güçlü bir biçimde telaffuz edilir. Bir eylem veya başka bir sözcükten bağımsız olarak kullanılabilir. 2. Güçsüz veya klitik / biçimce kişi adılları tek hecelidir. Cümle içinde başka bir sözcüğe bağımlı olmak durumundadırlar. 3. Günlük konuşmada yalın çekimler başlarındaki ε harfini kaybetme eğilimi gösterirler, yazımda kesme işaretiyle hecenin düştüğünü göstermek opsiyonel bir durumdur.   örn: ήρθα 'γώ (ben geldim) 4. από veya για sözcüklerini takip eden belirtme çekimlerinde baştaki ε harfi düşer ve herhangi bir kesme işareti kullanılmaz. Çoğul çekimler tek heceli olur ve bu yüzden vurgu işaretlerini kaybederler.   örn: για μας (bizim için) 5. Son ν opsiyoneldir, çoğunlukla devamında gelen bir sesli harften önce kullanılır. 6. τις bir eylemden önce kullanılırken τες bir eylemden sonra kullanılır.   örn: Αν τις δεις, χαιρέτα τες. (Onları görürsen, onları selamla.)