بدحال

Osmanlı Türkçesi

Köken

بد‎ (bed, “kötü”) + حَال‎ (ḥāl, “durum”).

Ön ad

بدحال (bedhâl)

1. bed-hal

Ad

بدحال (bedhâl)

1. bed-hal

Çekimleme

بدحال‎ (bedhâl) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	بدحال‎ bedhâl	بدحاللر‎ bedhâller
belirtme	بدحالی‎ bedhâli	بدحاللری‎ bedhâlleri
yönelme	بدحاله‎ bedhâle	بدحاللره‎ bedhâllere
bulunma	بدحالده‎ bedhâlde	بدحاللرده‎ bedhâllerde
ayrılma	بدحالدن‎ bedhâlden	بدحاللردن‎ bedhâllerden
tamlayan	بدحالڭ‎ bedhâlin	بدحاللرڭ‎ bedhâllerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	بدحالم‎ bedhâlim	بدحاللرم‎ bedhâllerim
2. tekil (senin)	بدحالڭ‎ bedhâlin	بدحاللرڭ‎ bedhâllerin
3. tekil (onun)	بدحالی‎ bedhâli	بدحاللری‎ bedhâlleri
1. çoğul (bizim)	بدحالمز‎ bedhâlimiz	بدحاللرمز‎ bedhâllerimiz
2. çoğul (sizin)	بدحالڭز‎ bedhâliniz	بدحاللرڭز‎ bedhâlleriniz
3. çoğul (onların)	بدحالی‎ bedhâli بدحاللری‎ bedhâlleri

Uğradığı değişimler

• Türkçe: bed-hal