بلاغت

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça بَلاغَة‎ (belāġa)

Ad

بلاغت (belâgat)

1. belâgat, kusursuz söz söyleme

Çekimleme

بلاغت‎ (belâgat) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	بلاغت‎ belâgat	بلاغتلر‎ belâgatlar
belirtme	بلاغتی‎ belâgatı	بلاغتلری‎ belâgatları
yönelme	بلاغته‎ belâgata	بلاغتلره‎ belâgatlara
bulunma	بلاغتده‎ belâgatta	بلاغتلرده‎ belâgatlarda
ayrılma	بلاغتدن‎ belâgattan	بلاغتلردن‎ belâgatlardan
tamlayan	بلاغتڭ‎ belâgatın	بلاغتلرڭ‎ belâgatların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	بلاغتم‎ belâgatım	بلاغتلرم‎ belâgatlarım
2. tekil (senin)	بلاغتڭ‎ belâgatın	بلاغتلرڭ‎ belâgatların
3. tekil (onun)	بلاغتی‎ belâgatı	بلاغتلری‎ belâgatları
1. çoğul (bizim)	بلاغتمز‎ belâgatımız	بلاغتلرمز‎ belâgatlarımız
2. çoğul (sizin)	بلاغتڭز‎ belâgatınız	بلاغتلرڭز‎ belâgatlarınız
3. çoğul (onların)	بلاغتی‎ belâgatı بلاغتلری‎ belâgatları