Vak’a

Osmanlı Türkçesi

Ad

[1] [Vak'a]: Hâdise. Olup geçen şey. Mes'ele.

Birini bir defada yere düşürmek. Muharebe. Vuku bulan.

[2] Va'k(a): Yaramaz huylu kişi

[3] Vaka': Yufka bulut. Yerin taşlı olmasından ayak incinmek.

Cefa, eza. Vurma, darp. Taş.

Köken

[1] Arapça

Eş anlamlılar

[1]