YeniKurum:Ana Türkçe/yorïnčga

Bu madde yapay sözcükler veya kökler içermektedir. Dolayısıyla bu maddedeki girdi(ler) direkt olarak doğru kabul edilememekle birlikte, karşılaştırma yöntemi kullanılarak varlığı tahmin edilen sözcüklerdir.

Ana Türkçe

Köken

Sevortyan *yōr- (“çözmek; yorumlamak”) + *-ïn + *-ïĺč + *-ga şeklinde türetir.

Clauson ise bilinmeyen bir kökten *-ga ekiyle yapıldığını önerir.

Ad

*yorïnčga (belirtme hâli *yorïnčgag ve ya *yorïnčganï)

1. (Ortak Türkçe, baklagiller) yonca

Uğradığı değişimler

uğradığı değişimler

• Argu:
  • Halaçça: yovunca
• Oğuz:
  • Eski Anadolu Türkçesi:
    • Azerice: yonca
    • Osmanlı Türkçesi: یونجه‎ (yonca)
      • Başkurtça: йонса (yonsa) (alıntı)
      • Tatarca: йонча (yonça) (alıntı)
      • Türkçe: yonca
      • Gagavuzca: yonca
  • Türkmence: ýorunja
• Karluk:
  • Karahanlıca: [alfabe isteniyor] (yorınçğa)
    • Özbekçe: yoʻngʻichqa
• Kıpçak:
  • Batı Kıpçak:
    • Kumukça: ёнгурчгъа (yoñurçğa)
  • Güney Kıpçak:
    • Karakalpakça: yoñışqa
    • Kazakça: жоңышқа (joŋışqa)
    • Nogayca: йорынша (yorınşa)
  • Doğu Kıpçak:
    • Kırgızca: жоңгучка (coñguçka)
• Sibirya:
  • Eski Türkçe:
    • Eski Uygurca: ywrwnčxʾ (yorunčɣa)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 971, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Erdi, Seçkin (2005). Divanü Lügati't - Türk. İstanbul: Kabalcı Yayınevi. ISBN 975-997-013-9.

• Eren, Hasan (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, sayfa 457, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 9789759457709.

• Nişanyan Sözlük: "yonca"
• Räsänen, Martti (1969). Versuch eines etymologischen Wörterbuchs der Türksprachen (Almanca), sayfa 207, Helsinki: Suomalais-ugrilainen seura. ISBN 0901342041.