ahlas

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اخلص‎ (ahlas), Arapça أَخْلَص‎ (ʾaḫlaṣ)

Ön ad

ahlas (belirtme hâli ahlası, çoğulu ahlaslar)

1. daha katışıksız; en katışıksız

Çekimleme

ahlas adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ahlas	ahlaslar
belirtme		ahlası	ahlasları
yönelme		ahlasa	ahlaslara
bulunma		ahlasta	ahlaslarda
ayrılma		ahlastan	ahlaslardan
tamlayan		ahlasın	ahlasların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ahlasım	ahlaslarım
	belirtme	ahlasımı	ahlaslarımı
	yönelme	ahlasıma	ahlaslarıma
	bulunma	ahlasımda	ahlaslarımda
	ayrılma	ahlasımdan	ahlaslarımdan
	tamlayan	ahlasımın	ahlaslarımın
2. tekil	yalın	ahlasın	ahlasların
	belirtme	ahlasını	ahlaslarını
	yönelme	ahlasına	ahlaslarına
	bulunma	ahlasında	ahlaslarında
	ayrılma	ahlasından	ahlaslarından
	tamlayan	ahlasının	ahlaslarının
3. tekil	yalın	ahlası	ahlasları
	belirtme	ahlasını	ahlaslarını
	yönelme	ahlasına	ahlaslarına
	bulunma	ahlasında	ahlaslarında
	ayrılma	ahlasından	ahlaslarından
	tamlayan	ahlasının	ahlaslarının
1. çoğul	yalın	ahlasımız	ahlaslarımız
	belirtme	ahlasımızı	ahlaslarımızı
	yönelme	ahlasımıza	ahlaslarımıza
	bulunma	ahlasımızda	ahlaslarımızda
	ayrılma	ahlasımızdan	ahlaslarımızdan
	tamlayan	ahlasımızın	ahlaslarımızın
2. çoğul	yalın	ahlasınız	ahlaslarınız
	belirtme	ahlasınızı	ahlaslarınızı
	yönelme	ahlasınıza	ahlaslarınıza
	bulunma	ahlasınızda	ahlaslarınızda
	ayrılma	ahlasınızdan	ahlaslarınızdan
	tamlayan	ahlasınızın	ahlaslarınızın
3. çoğul	yalın	ahlası ahlasları
	belirtme	ahlasını ahlaslarını
	yönelme	ahlasına ahlaslarına
	bulunma	ahlasında ahlaslarında
	ayrılma	ahlasından ahlaslarından
	tamlayan	ahlasının ahlaslarının