boğ

Çağatayca

Ad

[1] Duman, buharat, tuman

[2] kernay

[3] ağacların kabuğu, boru.

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.