Türkçe

düzenle

Osmanlı Türkçesi بولشمق‎ sözcüğünden devralındı. Morfolojik olarak: bul- + -uş + -mak.

Söyleniş

düzenle
  • IPA(anahtar): /bu.ɫuʃˈmak/
  • Heceleme: bu‧luş‧mak

buluşmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi buluşur)

  1. Uzun bir ayrılıktan sonra birbirini görmek, birbirine kavuşmak.
    Arada sırada da olsa böyle buluşup konuşmak çok güzel oluyor, insanın çevresi genişliyor. — Tahsin Yücel
  2. Önceden belirlenmiş bir yer ve zamanda bir araya gelmek.
    Ertesi gün yine pastacıda buluştular. — Peyami Safa
  3. Bir araya gelmek.
    Yâr ile buluşsak bir tenha yerde / Duyarlar rakipler söz olur gider

Çekimleme

düzenle

Çeviriler

düzenle

Ek okumalar

düzenle