hâce

Türkçe

Köken

Farsça

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /haː.ˈd͡ʒe/
• Heceleme: hâ‧ce

Ad

hâce (belirtme hâli hâceyi, çoğulu hâceler) , sahiplik şekli hâce -si

1. ağa
2. bulunduğu yerin en yetkili kişisi
3. hoca
4. efendi
5. köle
6. sahip
7. vezir

Çekimleme

hâce adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		hâce	hâceler
belirtme		hâceyi	hâceleri
yönelme		hâceye	hâcelere
bulunma		hâcede	hâcelerde
ayrılma		hâceden	hâcelerden
tamlayan		hâcenin	hâcelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	hâcem	hâcelerim
	belirtme	hâcemi	hâcelerimi
	yönelme	hâceme	hâcelerime
	bulunma	hâcemde	hâcelerimde
	ayrılma	hâcemden	hâcelerimden
	tamlayan	hâcemin	hâcelerimin
2. tekil	yalın	hâcen	hâcelerin
	belirtme	hâceni	hâcelerini
	yönelme	hâcene	hâcelerine
	bulunma	hâcende	hâcelerinde
	ayrılma	hâcenden	hâcelerinden
	tamlayan	hâcenin	hâcelerinin
3. tekil	yalın	hâcesi	hâceleri
	belirtme	hâcesini	hâcelerini
	yönelme	hâcesine	hâcelerine
	bulunma	hâcesinde	hâcelerinde
	ayrılma	hâcesinden	hâcelerinden
	tamlayan	hâcesinin	hâcelerinin
1. çoğul	yalın	hâcemiz	hâcelerimiz
	belirtme	hâcemizi	hâcelerimizi
	yönelme	hâcemize	hâcelerimize
	bulunma	hâcemizde	hâcelerimizde
	ayrılma	hâcemizden	hâcelerimizden
	tamlayan	hâcemizin	hâcelerimizin
2. çoğul	yalın	hâceniz	hâceleriniz
	belirtme	hâcenizi	hâcelerinizi
	yönelme	hâcenize	hâcelerinize
	bulunma	hâcenizde	hâcelerinizde
	ayrılma	hâcenizden	hâcelerinizden
	tamlayan	hâcenizin	hâcelerinizin
3. çoğul	yalın	hâcesi hâceleri
	belirtme	hâcesini hâcelerini
	yönelme	hâcesine hâcelerine
	bulunma	hâcesinde hâcelerinde
	ayrılma	hâcesinden hâcelerinden
	tamlayan	hâcesinin hâcelerinin