itfa

Türkçe

Köken

Arapça إِطْفَاء‎ (ʾiṭfāʾ)

Söyleniş

• Heceleme: it‧fa

Ad

itfa (belirtme hâli itfayı, çoğulu itfalar)

1. (') Söndürme
2. (ticaret) Bir borcu parça parça ödeyerek kapama

Eş anlamlılar

• (ticaret): sönüm

Türetilmiş kavramlar

• itfaca, itfacı, itfacık, itfalı, itfasız, itfayken, itfayla, itfaysa
• (artık kullanılmayan sözcükler): itfaiye