kaba

Ayrıca bakınız: Ka'ba, Kaba, kabā, kába

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [kɑ.ˈbɑ]
• Heceleme: ka‧ba

Köken 1

kap + -a

Ad

kaba

1. kap (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Köken 2

Ad

kaba (belirtme hâli kabayı, çoğulu kabalar), sahiplik şekli kaba -sı

1. (anatomi) kuyruk sokumunun her iki yanındaki şişkin yer

Çekimleme

kaba adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kaba	kabalar
belirtme		kabayı	kabaları
yönelme		kabaya	kabalara
bulunma		kabada	kabalarda
ayrılma		kabadan	kabalardan
tamlayan		kabanın	kabaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kabam	kabalarım
	belirtme	kabamı	kabalarımı
	yönelme	kabama	kabalarıma
	bulunma	kabamda	kabalarımda
	ayrılma	kabamdan	kabalarımdan
	tamlayan	kabamın	kabalarımın
2. tekil	yalın	kaban	kabaların
	belirtme	kabanı	kabalarını
	yönelme	kabana	kabalarına
	bulunma	kabanda	kabalarında
	ayrılma	kabandan	kabalarından
	tamlayan	kabanın	kabalarının
3. tekil	yalın	kabası	kabaları
	belirtme	kabasını	kabalarını
	yönelme	kabasına	kabalarına
	bulunma	kabasında	kabalarında
	ayrılma	kabasından	kabalarından
	tamlayan	kabasının	kabalarının
1. çoğul	yalın	kabamız	kabalarımız
	belirtme	kabamızı	kabalarımızı
	yönelme	kabamıza	kabalarımıza
	bulunma	kabamızda	kabalarımızda
	ayrılma	kabamızdan	kabalarımızdan
	tamlayan	kabamızın	kabalarımızın
2. çoğul	yalın	kabanız	kabalarınız
	belirtme	kabanızı	kabalarınızı
	yönelme	kabanıza	kabalarınıza
	bulunma	kabanızda	kabalarınızda
	ayrılma	kabanızdan	kabalarınızdan
	tamlayan	kabanızın	kabalarınızın
3. çoğul	yalın	kabası kabaları
	belirtme	kabasını kabalarını
	yönelme	kabasına kabalarına
	bulunma	kabasında kabalarında
	ayrılma	kabasından kabalarından
	tamlayan	kabasının kabalarının

Deyimler

kaba

• kaba but,
• kaba düşme,
• kaba et,
• kaba güç,
• kaba saba,
• kaba sıva,
• kaba sofu,
• kaba yel,
• kabadayı

Çeviriler

anatomi

• Ermenice: կոպիտ (hy) (kopit)
• Fince: takapuoli (fi)

Ön ad

kaba (karşılaştırma daha kaba, üstünlük en kaba)

1. gelişigüzel, özensiz yapılmış

   Cebinden kaba fil dişi saplı bir de çakı çıkardı. — Ö. Seyfettin

2. görgüsü kıt, nezaketsiz, terbiyesiz

   Kaba, hantal, şivesiz bir sürü adamlar kafesinin önüne toplanırlar. — R. H. Karay

3. hafif olduğu hâlde kalın veya hacimli

   Kaba bir yün döşekle temiz bir şilte, yastık yorgan buldum. — H. R. Gürpınar

4. inceliğe, terbiyeye aykırı, çirkin, kötü

   Çocuklardan biri ağzından çok fena, çok kaba bir şey kaçırdı. — O. C. Kaygılı

Eş anlamlılar

• (gelişigüzel): sakil, zevksiz

Zıt anlamlılar

• (gelişigüzel): ince

Çeviriler

gelişigüzel

• Azerice: qaba (az)
• Fince: karkea (fi), karhea (fi)
• İngilizce: rude (en), vulgar (en)
• Rusça: грубый (ru) (grubıy)
• Türkçe:

  Eski Türkçe: aluk‎ (otk) (aluk), xun‎ (otk) (xun), xun xara ışlamak‎ (otk) (xun xara ışlamak)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kaba" maddesi

Çağatayca

Söyleniş

• Heceleme: ka‧ba

Ad

1. cesim, kalin
2. hanzal
3. hind koyunu