kinaye

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi كنايه‎ sözcüğünden devralındı

Söyleniş

• Heceleme: ki‧na‧ye

Ad

kinaye (belirtme hâli kinayeyi, çoğulu kinayeler)

1. Düşünüleni dolaylı olarak anlatan söz

   Babam bu kinayeyi anlardı sanırım, fakat anlamamazlıktan gelirdi. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu

2. Üstü kapalı, sitemli, dokunaklı söz:

   Demek lokantadaki kinayeler hep ona karşıydı. Aleyhine bir şeyler kuruluyordu. - Sâit Fâik Abasıyanık

3. (edebiyat) Açıktan olmayıp hakikî mânâyı başka ifâde ile dokunaklı konuşma sanatı
4. îmâ, ithaf

Çeviriler

kinaye

• Osmanlı Türkçesi: كنايه‎ (ota)
• Türkmence: kinaaýa (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kinaye" maddesi