kuskun

Çağatayca

Ad

[1] Atın kuyruğuna geçirüp eyerin arkasına merbut olan ip ve kayış

Türkçe

Ad

kuskun (belirtme hâli kuskunu, çoğulu kuskunlar)

[1] Hayvanın kuyruğu altından geçirilerek eyere bağlanan kayış.

Örnekler

[1] "O başta: kuskunu kopmuş eğerli düldüller / Bu başta: Paldım düşmüş semerli bülbüller."- M. A. Ersoy.

Sözcük birliktelikleri

kuskunu düşük

Türetilmiş kavramlar

kuskunlu, kuskunsuz

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Çeviriler

çeviriler

• Eski Türkçe: kudurgun‎ (otk) (kudurgun)