müşir

Türkçe

Köken

Arapça مُشِير‎ (müşīr)

Söyleniş

• Heceleme: mü‧şir

Ad

müşir (belirtme hâli müşiri, çoğulu müşirler)

1. gösterge
2. (askeriye, Osmanlı İmparatorluğu) mareşal

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "müşir"