muvazene

Türkçe

Köken

Arapça

Söyleniş

• Heceleme: mu‧va‧ze‧ne

Ad

muvazene (belirtme hâli muvazeneyi, çoğulu muvazeneler)

1. denge

   Ruh muvazenesi yalpalamaya başlayınca nesil ahengi kaybolmaya yüz tutar ve şimdiki manzara doğar. - N. F. Kısakürek

2. dengeleme

Türetilmiş kavramlar

• muvazenece, muvazeneli, muvazenesiz, muvazeneteyn, muvazeneyle, muvazeneyse

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "muvazene" maddesi