namevcut

Türkçe

Köken

Farsça nā + Arapça mevcūd

Söyleniş

• Heceleme: na‧mev‧cut

Ad

namevcut

1. Mevcut olmayan, bulunmayan, yok.

Türetilmiş kavramlar

1. namevcutluk

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "namevcut" maddesi