Ayrıca bakınız: Ok, OK, ők

Türkçe

düzenle

Osmanlı Türkçesi اوك sözcüğünden devralındı

ok (belirtme hâli oku, çoğulu oklar)

[1] Ok
[1] Ok
  1. (silahlar, okçuluk) yayla atılan, ucunda sivri bir demir bulunan ince ve kısa tahta çubuk
  2. yön göstermek amacıyla belli yerlere konulabilen, oka benzer işaret
  3. at arabası, kağnı vb. araçlarda koşum hayvanlarının bağlandığı ağaç
    Dörtnala koşan bir yük arabasının oku böğrüme çarptı. - Ö. Seyfettin
  4. (matematik) bir dairede bir kirişin ortasında bu kirişi gören yayın ortasına indirilen doğru parçası
  5. boy

Deyimler

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Esperanto dili

düzenle

Sayı adı

düzenle

ok

  1. sekiz

Gagavuzca

düzenle

İdo dili

düzenle

Sayı adı

düzenle

ok

  1. sekiz

Macarca

düzenle

Türkmence

düzenle

ok

  1. (silahlar, spor) ok

Kaynakça

düzenle
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.