rivayet

Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: ri‧va‧yet

Köken

Osmanlı Türkçesi روایت‎ (rivâyet) sözcüğünden devralındı

Ad

rivayet (belirtme hâli rivayeti, çoğulu rivayetler)

1. söylenti

   O, yanıma oturarak kara haberlerden, kötü rivayetlerden bahsetti. - F. R. Atay

2. bir olay, bir haber veya sözü nakletme

   Bir rivayete göre kaplanın dayısı olan kedinin keyiflenip miyavlaması işte bu zamandan kalmadır. - N. Hikmet

Türetilmiş kavramlar

• rivayetçe, rivayetken, rivayetle, rivayetli, rivayetse, rivayetsiz

Çeviriler

söylenti

• Fince: huhu (fi)
• İngilizce: novel (en), story (en)
• Kürtçe: rîwaye (ku)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "rivayet" maddesi