sorunlu

Türkçe

Köken

sorun + -lu

Söyleniş

• IPA^(anahtar): soɾunˈlu
• Heceleme: so‧run‧lu

Ön ad

sorunlu (karşılaştırma daha sorunlu, üstünlük en sorunlu)

1. Sorunu olan, problemli

Zıt anlamlılar

• sorunsuz