Türkçe

düzenle

tükenmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi tükenir) tükenmek -ir

  1. bitmek, sona ermek, artık kalmamak
Vaktiyle yaşamış olan büyük musiki ustaları nesillerinin artık tükenmiş olduğu da söylenirdi. - A. Ş. Hisar
  1. güçsüzleşmek, bitkinleşmek, yılgınlaşmak
İnsan sevdiği birini tükenmiş görmek istemez. - O. V. Kanık
  1. verimliliğini yitirmek, söyleyecek sözü kalmamak
Yalnız kendi tecrübelerini yazmaya kalkan romancı çabuk tükenir. - H. E. Adıvar

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Türkmence

düzenle

tükenmek

  1. tükenmek, bitmek, harcanmak

Deyimler

düzenle

Kaynakça

düzenle
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.