taben

Türkçe

Belirteç

taben

[1] Yaradılış gereği, yaradılış bakımından.

Köken

[1] Arapça

Eş anlamlılar

[1] yaradılıştan, fıtraten

Örnekler

[1] "İnsan çoluğunu çocuğunu düşünmeye taben mecburdur." - Şemsettin Sami

Kaynakça

• Mustafa Argunşah, "Atatürk’e Yanlış Söyletilen Bir Zarf: Tabben", Türk Dili Dergisi, C: CII, S: 733.

Çeviriler

çeviriler

• İngilizce: innate (en)