takbih

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi تقبیح‎, Arapça تَقْبِيح‎ (taḳbīḥ)

Ad

takbih (belirtme hâli takbihi, çoğulu takbihler)

1. çirkin görme
2. kınama, ayıplama
   • Hasan İzzettin DİNAMO, 1979 Kutsal İsyan 4, sayfa 125 , May Yayınları

     "Mandayı kabul edemem. eğer kabul edecek olanlar varsa, bunlar her kim olursa olsun şiddetle red ve takbih ederiz. ""