urba

Türkçe

Söyleniş

[u'r·ba]

Köken

İtalyanca

Ad

urba (belirtme hâli urbayı, çoğulu urbalar)

1. (halk ağzı, giyim) giysi

   Hemen belli olsun diye beyaz urbalar giyindi. - N. Araz

Çekimleme

urba adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		urba	urbalar
belirtme		urbayı	urbaları
yönelme		urbaya	urbalara
bulunma		urbada	urbalarda
ayrılma		urbadan	urbalardan
tamlayan		urbanın	urbaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	urbam	urbalarım
	belirtme	urbamı	urbalarımı
	yönelme	urbama	urbalarıma
	bulunma	urbamda	urbalarımda
	ayrılma	urbamdan	urbalarımdan
	tamlayan	urbamın	urbalarımın
2. tekil	yalın	urban	urbaların
	belirtme	urbanı	urbalarını
	yönelme	urbana	urbalarına
	bulunma	urbanda	urbalarında
	ayrılma	urbandan	urbalarından
	tamlayan	urbanın	urbalarının
3. tekil	yalın	urbası	urbaları
	belirtme	urbasını	urbalarını
	yönelme	urbasına	urbalarına
	bulunma	urbasında	urbalarında
	ayrılma	urbasından	urbalarından
	tamlayan	urbasının	urbalarının
1. çoğul	yalın	urbamız	urbalarımız
	belirtme	urbamızı	urbalarımızı
	yönelme	urbamıza	urbalarımıza
	bulunma	urbamızda	urbalarımızda
	ayrılma	urbamızdan	urbalarımızdan
	tamlayan	urbamızın	urbalarımızın
2. çoğul	yalın	urbanız	urbalarınız
	belirtme	urbanızı	urbalarınızı
	yönelme	urbanıza	urbalarınıza
	bulunma	urbanızda	urbalarınızda
	ayrılma	urbanızdan	urbalarınızdan
	tamlayan	urbanızın	urbalarınızın
3. çoğul	yalın	urbası urbaları
	belirtme	urbasını urbalarını
	yönelme	urbasına urbalarına
	bulunma	urbasında urbalarında
	ayrılma	urbasından urbalarından
	tamlayan	urbasının urbalarının

Çeviriler

çeviriler

• Fince: vaate (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "urba" maddesi

Glosa dili

Ad

1. şehir

Kırım Tatarca

Ad

urba

1. (giyim) giysi

Atasözleri

• Yerini bilmeyen, yılda bir kat urba eskitir