urun

Çağatayca

Ad

[1] Cay, mekyan, mahal

[2] rütbe sahibine mahsus olan makam-i teşrifat.

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.