yelken

Türkçe

Köken

Eski Türkçe yel + ken

Ad

yelken (belirtme hâli yelkeni, çoğulu yelkenler) -ni

[1] Dört köşeli yelkenin yakaları:
1) Bumba yakası
2) Direk yakası
3) Güngörmez yakası
4) Gönder yakası

[2] Yelkenli tekne

1. (denizcilik) rüzgâr gücünden yararlanarak geniş bir yüzey oluşturacak biçimde yan yana dikilen ve teknenin direğine uygun bir biçimde takılarak onu hareket ettiren kumaş veya şeritlerin tümü

   Rıhtıma kurumak üzere yelkenler serilmişti. - S. F. Abasıyanık

2. (denizcilik, taşıtlar) yelkenli tekne

   Yelken yarışları.

Deyimler

gabya yelkeni, Latin yelkeni pupa yelken, yelken açmak, yelken balığı, yelken basmak, yelken bezi, yelken dikmek, yelken gemisi, yelken gönderi, yelken iğnesi, yelken kulak, yelken yarışı, yelkenleri suya indirmek

Çeviriler

denizcilik

• Almanca: Segel (de) n
• Azerice: yelkən (az)
• Danca: sejl (da) n
• Estonca: purjekas (et)
• Felemenkçe: zeil (nl) n
• Fince: purje (fi), pursi (fi)
• Fransızca: voile (fr) d
• İngilizce: sail (en)
• İspanyolca: vela (es) d
• İsveççe: segel (sv) n
• İtalyanca: vela (it) d
• Kürtçe: keştiya bayê (ku)
• Macarca: vitorlás (hu)
• Portekizce: vela (pt) d
• Rusça: па́рус (ru) e (párus)
• Sırp-Hırvatça: jedrenjak (sh)
• Sulukça: layag
• Tatarca: cilkän (tt)
• Türkmence: ýelken (tk)