erdem

Ayrıca bakınız: Erdem

Türkçe

Köken

Er "yiğit" + dem "+lik" anlamında gündem, birdem, vb. sözcüklerde bulunan Eski Türkçe ek.

Söyleniş

IPA^(anahtar): eɾˈdem, çoğulu IPA^(anahtar): eɾdemˈleɾ

Heceleme

Heceleme: er‧dem

Ad

erdem (belirtme hâli erdemi, çoğulu erdemler) -mi

1. ahlakın övdüğü iyi olma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk vb. niteliklerin genel adı, fazilet, meziyet

   Spor, alçak gönüllülük gibi bir erdem aşılar sporcuya. - N. Cumalı

2. (felsefe) insanın ruhsal olgunluğu

Sözcük birliktelikleri

• erdemle, erdemli, erdemse, erdemsiz

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Tugend (de) d
• Arapça: فَضِيلَةٌ‎ (ar) d (faḍīletün) [fadˤi:la]
• Azerice: fəzilət (az), ləyaqət (az)
• Estonca: voorus (et)
• Fince: hyve (fi), kypsyys (fi)
• Fransızca: vertu (fr) d
• İdo: virtuo (io), vertuo (io)
• İngilizce: virtue (en), maturity (en)
• İspanyolca: virtud (es)
• İsveççe: dygd (sv)
• İtalyanca: virtù (it) d
• Lehçe: cnota (pl) d
• Özbekçe: fazilat (uz)
• Rumence: virtute (ro) d
• Rusça: добродетель (ru) (dobrodetelʹ)
• Tatarca: irdäm (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "erdem" maddesi