muhtaç
Türkçe değiştir
Köken değiştir
- Osmanlı Türkçesi محتاچ, o da Arapça مُحْتَاج (muḥtāc) kelimesinden gelmektedir.
Söyleniş değiştir
- Heceleme: muh‧taç
Ad değiştir
muhtaç (belirtme hâli muhtacı, çoğulu muhtaçlar)
- bir şeye ihtiyaç duyan kimse
- fakir, yoksul kimse
- bakmaya mecbur olduğu aile efradını veya kendisini geçindirmeye muktedir olamayan kimse
Üst kavramlar değiştir
Alt kavramlar değiştir
- (bir şeye ihtiyaç duyan kimse): muhtac-ı himmet
Türetilmiş kavramlar değiştir
Çeviriler değiştir
bir şeye ihtiyaç duyan
Ön ad değiştir
muhtaç (karşılaştırma daha muhtaç, üstünlük en muhtaç)
- bir şeye ihtiyaç duyan
- Bunu işitmeye ne kadar muhtaçmış! - A. Ağaoğlu
- fakir, yoksul
- Muhtaç hemşehrilerin bir kısmı etrafımda dolaşmaya, bana kur yapmaya başladılar. - R. N. Güntekin
- bakmaya mecbur olduğu aile fertlerini veya kendisini geçindirmeye yetecek geliri, mali, kazancı bulunmayan
Deyimler değiştir
Çeviriler değiştir
bir şeye ihtiyaç duyan
Kaynakça değiştir
- Türk Dil Kurumuna göre "muhtaç" maddesi