ruhsat

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi رخصت‎, o da Arapça رُخْصَة‎ (ruḫṣa) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• Heceleme: ruh‧sat

Ad

ruhsat (belirtme hâli ruhsatı, çoğulu ruhsatlar) ruhsat -tı

1. izin, müsaade

   Resmî ruhsat tezkeresi dosyamda mevcuttur. - N. F. Kısakürek

2. izin belgesi, ruhsatname

   Pazar ruhsatları tarifesi hakikaten ağırdır. - N.

Üst kavramlar

• (ruhsatname): belge, vesika

Alt kavramlar

• (ruhsatname): defin ruhsatı, ehliyet

Türetilmiş kavramlar

• ruhsatça, ruhsatçı, ruhsatçık, ruhsatken, ruhsatla, ruhsatlı, ruhsatsa, ruhsatsı, ruhsatsız

Çeviriler

ruhsat

• Arapça: رُخْصَة‎ (ar) d (ruḫṣa)
• Osmanlı Türkçesi: رخصت‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ruhsat" maddesi