çelim

Çağatayca

çelim (belirtme hâli çelimi, çoğulu çelimler)

Ad

[1] Endam, reftar, suret, kiyafet

[2] nargile, kulyan.

Türkçe

Ad

çelim (belirtme hâli çelimi, çoğulu çelimler)

[1] (halk ağzı) Güç, kuvvet

Köken

[1] Eski Türkçe

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "çelim" maddesi
• Nişanyan Sözlük'te: çelim maddesi

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.