اعتراف

Osmanlı Türkçesi

Köken

Farsça اعتراف‎ (e'terâf)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [iːtiˈɾɑf]

Ad

اعتراف (iʿtirâf)

1. itiraf

Çekimleme

اعتراف‎ (iʿtirâf) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	اعتراف‎ iʿtirâf	اعترافلر‎ iʿtirâflar
belirtme	اعترافی‎ iʿtirâfı	اعترافلری‎ iʿtirâfları
yönelme	اعترافه‎ iʿtirâfa	اعترافلره‎ iʿtirâflara
bulunma	اعترافده‎ iʿtirâfta	اعترافلرده‎ iʿtirâflarda
ayrılma	اعترافدن‎ iʿtirâftan	اعترافلردن‎ iʿtirâflardan
tamlayan	اعترافڭ‎ iʿtirâfın	اعترافلرڭ‎ iʿtirâfların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	اعترافم‎ iʿtirâfım	اعترافلرم‎ iʿtirâflarım
2. tekil (senin)	اعترافڭ‎ iʿtirâfın	اعترافلرڭ‎ iʿtirâfların
3. tekil (onun)	اعترافی‎ iʿtirâfı	اعترافلری‎ iʿtirâfları
1. çoğul (bizim)	اعترافمز‎ iʿtirâfımız	اعترافلرمز‎ iʿtirâflarımız
2. çoğul (sizin)	اعترافڭز‎ iʿtirâfınız	اعترافلرڭز‎ iʿtirâflarınız
3. çoğul (onların)	اعترافی‎ iʿtirâfı اعترافلری‎ iʿtirâfları