حسنه

Ayrıca bakınız: حسنة, خشنة

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça حَسَنَة‎ (ḥasene).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ha.se.ˈne/

Ad

حسنه (hasene)

1. iyilik

Çekimleme

حسنه‎ (hasene) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	حسنه‎ hasene	حسنه‌لر‎ haseneler
belirtme	حسنه‌یی‎ haseneyi	حسنه‌لری‎ haseneleri
yönelme	حسنه‌یه‎ haseneye	حسنه‌لره‎ hasenelere
bulunma	حسنه‌ده‎ hasenede	حسنه‌لرده‎ hasenelerde
ayrılma	حسنه‌دن‎ haseneden	حسنه‌لردن‎ hasenelerden
tamlayan	حسنه‌نڭ‎ hasenenin	حسنه‌لرڭ‎ hasenelerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	حسنه‌م‎ hasenem	حسنه‌لرم‎ hasenelerim
2. tekil (senin)	حسنه‌ڭ‎ hasenen	حسنه‌لرڭ‎ hasenelerin
3. tekil (onun)	حسنه‌سی‎ hasenesi	حسنه‌لری‎ haseneleri
1. çoğul (bizim)	حسنه‌مز‎ hasenemiz	حسنه‌لرمز‎ hasenelerimiz
2. çoğul (sizin)	حسنه‌ڭز‎ haseneniz	حسنه‌لرڭز‎ haseneleriniz
3. çoğul (onların)	حسنه‌سی‎ hasenesi حسنه‌لری‎ haseneleri