سجود

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça سُجُود‎ (sücūd).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /sy.ˈd͡ʒuːd/

Ad

سجود (sücûd)

1. secde etme, yere kapanma.

Çekimleme

سجود‎ (sücûd) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	سجود‎ sücûd	سجودلر‎ sücûdlar
belirtme	سجودی‎ sücûdu	سجودلری‎ sücûdları
yönelme	سجوده‎ sücûda	سجودلره‎ sücûdlara
bulunma	سجودده‎ sücûdda	سجودلرده‎ sücûdlarda
ayrılma	سجوددن‎ sücûddan	سجودلردن‎ sücûdlardan
tamlayan	سجودڭ‎ sücûdun	سجودلرڭ‎ sücûdların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	سجودم‎ sücûdum	سجودلرم‎ sücûdlarım
2. tekil (senin)	سجودڭ‎ sücûdun	سجودلرڭ‎ sücûdların
3. tekil (onun)	سجودی‎ sücûdu	سجودلری‎ sücûdları
1. çoğul (bizim)	سجودمز‎ sücûdumuz	سجودلرمز‎ sücûdlarımız
2. çoğul (sizin)	سجودڭز‎ sücûdunuz	سجودلرڭز‎ sücûdlarınız
3. çoğul (onların)	سجودی‎ sücûdu سجودلری‎ sücûdları