قوز

Osmanlı Türkçesi

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈɡyːz/

Ad

قوز (gûz)

1. (mevsimler, meteoroloji) güz, (son)bahar

   eş anlamlısı: خزان‎

Çekimleme

قوز‎ (gûz) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	قوز‎ gûz	قوزلر‎ gûzlar
belirtme	قوزی‎ gûzu	قوزلری‎ gûzları
yönelme	قوزه‎ gûza	قوزلره‎ gûzlara
bulunma	قوزده‎ gûzda	قوزلرده‎ gûzlarda
ayrılma	قوزدن‎ gûzdan	قوزلردن‎ gûzlardan
tamlayan	قوزڭ‎ gûzun	قوزلرڭ‎ gûzların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	قوزم‎ gûzum	قوزلرم‎ gûzlarım
2. tekil (senin)	قوزڭ‎ gûzun	قوزلرڭ‎ gûzların
3. tekil (onun)	قوزی‎ gûzu	قوزلری‎ gûzları
1. çoğul (bizim)	قوزمز‎ gûzumuz	قوزلرمز‎ gûzlarımız
2. çoğul (sizin)	قوزڭز‎ gûzunuz	قوزلرڭز‎ gûzlarınız
3. çoğul (onların)	قوزی‎ gûzu قوزلری‎ gûzları

Üst kavramlar

• موسم‎

Ön ad

قوز (hazân)

1. solgun