𐰉

Ayrıca bakınız: 𐰊

Eski Türkçe

Köken 1

Soğdça 𐼃‎ (β, “beyit”) harfinden türetilmiştir.

Harf

𐰉 (b¹)

1. Eski Türkçe yazı sisteminde kalın ünlülü sözcüklerde /b/ ile /v/ sesi için kullanılan bir damga.

Köken 2

Ana Türkçe *āb (“av”) sözcüğünden devralındı. Türkçe av, Özbekçe ov ve Başkurtça ау (aw) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɑv/
• Heceleme: ab

Ad

𐰉 (ab)

1. (insan aktivitesi) av
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 12:

     𐰼:𐰉𐰴𐰀:𐰉𐰺𐰢𐰃𐰾

     er:abqa:barmïš

     Adam ava gitmiş.

Türetilmiş kavramlar

• 𐰉𐰞𐰀‎ (abla-, “avlamak”)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 45d, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfalar 27 ve 299, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 47, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.