𐰚𐰇𐰚

Eski Türkçe

Köken

Ana Türkçe *kȫk (“mavi, yeşil; gökyüzü”) sözcüğünden devralındı. Başkurtça күк (kük), Çuvaşça кӑвак (kăvak), Halaçça Khalaj kö̂k, Özbekçe koʻk, Türkçe gök ve Yakutça күөх (küöx) ile soydaştır.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /køk/
• Heceleme: kök

Ad

𐰚𐰇𐰚 (kük)

1. (astronomi, meteoroloji) gök
2. (renkler) mavi

Ön ad

𐰚𐰇𐰚 (kök)

1. (renkler) mavi
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 64:

     𐰚𐰇𐰚:𐰉𐰆𐰖𐰢𐰆𐰞:𐱃𐰆𐰍𐰣:𐰴𐰆𐰽:𐰢𐰤 — Mavi boyunlu gri doğan kuşuyum. (kök:boymul:toɣan:quš:men)

Türetilmiş kavramlar

• 𐰚𐰇𐰚:𐱅𐰇𐰼𐰜‎ (kök:türük, “Göktürk”)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfalar 708, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 351, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 58, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.