𐰾𐰇𐰔

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /søz/
• Heceleme: söz

Köken

Ana Türkçe *söŕ (“söz”) sözcüğünden devralındı. Halaçça söz, Türkçe söz, Özbekçe soʻz, Başkurtça һүҙ (hüð) ve Yakutça өс (ös) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Ad

𐰾𐰇𐰔 (söz)

1. (dil bilimi) söz
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 5:

     𐰓𐰏𐰇:𐰾𐰇𐰔:𐰽𐰉:𐰠𐱅𐰃:𐰚𐰠𐰃𐰼:𐱅𐰃𐰼

     edgü:söz:sab:eltdi:kelir:tér

     İyi sav söz iletip geliyor der.

Türetilmiş kavramlar

• 𐰾𐰇𐰔𐰠𐱁‎ (sözleš-, “sözleşmek”)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfalar 860, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 62, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.